Fin de partie
Deux vieux dans des poubelles, un vieil aveugle paralysé, Hamm, et enfin Clov, seul capable de se déplacer. Toute l’intrigue est là : dans "une maison refuge", dans un monde apocalyptique, nous assistons aux dialogues parfois désespérés, parfois amusés, parfois absurdes de personnages isolés physiquement et matériellement. Par ce huis clos dérangeant et pourtant comique, Samuel Beckett signe ici un chef-d’œuvre du théâtre contemporain.
Oyun sonu
Çöp varillerinde iki ihtiyar: kör ve kötürüm olan yaşlı Hamm ve sadece yer değiştirebilen Clov. Bütün olay şudur: “bir sığınma evinde”, karanlık bir dünyada, insanlardan uzak yaşayan bu karakterlerin fiziksel ve kimi zaman umutsuz, kimi zaman eğlenceli, kimi zaman saçma diyaloglarına tanık oluruz. Bu rahatsız edici ama aynı zamanda komik gizli oturumla Samuel Beckett çağdaş tiyatronun bir şaheserine imzasını atıyor.